Look who's coming to dinner

هر که ما را یاد کرد ایزد مر او را یار باد
                                                هر که ما را خوار کرد از عمر برخوردار باد
هر که اندر راه ما خاری فکند از دشمنی
                                               هر گلی کز باغ وصلش بشکفد بی خار باد...

 

شرمنده ام ولی:
  
گاویست در آسمان و نامش پروین!
یک گاو دگر نهفته در زیر زمین
چشم خردت باز کن از روی یقین
زیر و زبر دو گاو مشتی خر بین!

پ.ن ۱:رستگاری در یک ربع به هشت!
پ.ن۲:
انتخاب بین فوکر و بویینگ
تصمیم دشواری است بین
سالم نشستن یا سالم پریدن!

به تماشا سوگند
و به آغاز کلام
و به پرواز کبوتر از ذهن
واژه ای در قفس است.

حرف هایم مثل یک تکه چمن روشن بود:

من به آنان گفتم:
آفتابی لب درگاه شماست
که اگر در بگشایید به رفتار شما می تابد.

و به آنان گفتم:سنگ آرایش کوهستان نیست
همچنانی که فلز  زیوری نیست به اندام کلنگ.

در کف دست زمین گوهر ناپیدایی است
که رسولان همه از تابش آن خیره شدند.
پی گوهر باشید.
لحظه ها را به چراگاه رسالت ببرید.
                                                         سهراب سپهری

چه بیهودست این دنیای مدفون در فراوانی...

به روی پل رسید و اندکی رفت و توقف کرد
                                                     نگاهی کرد از آن بالا به اشباح خیابانی

دو دستش را گرفت از نرده و غرق خیابان شد
                                             ز اشکال مزخرف خسته ،چشمش پر ز حیرانی

«چه آرام و چه سرد است آسمان - این مرگ دور از دست -
                                                   فقط یک لکه ابر آن گوشه مشغول پریشانی»

اگر آن ابر را هم باد می‌شد با خودش...خندید

                        چه می‌گویی تو که حتی غم خود را نمی‌دانی؟!

  

من خسته و گیج خوابم ، ای دوست!