سجاده ام کجاست
می خواهم از همیشه ی این اضطراب برخیزم
این دل گرفتگی مداوم شاید،
تأثیر سایه ی من است،
که این سان گستاخ و سنگوار
بین خدا و دلم ایستاده ام.
سجاده ام کجاست؟
سلمان هراتی
پ.ن ۱: The pure and simple truth is rarely pure and never simple
پ.ن ۲: بر سنگ گور من بنویسید:
یک جنگجو که نجنگید!
اما شکست خورد..
اما شکست خورد..
پ.ن۳: مجال تامل نیست..
اهل فن مقایسه کنند شعر بالا را از سلمان هراتی و این قطعه از STEFANO DAL BIANCO
احساس آسمان های هفت گانه و سجاده های نیایش مخروبه..
Il primo senso
è il senso della gioia, senza scopo, come quando
si rivela una cosa.
Il secondo è quella cosa, resa vicina,
di cui non devi mai parlare.
Il terzo senso è notturno,
dove nessuno vede niente
dove la mente resta uguale.
Il quarto senso è con l’amico fiore
e tu e lui siete una cosa
abbandonata sotto un cielo chiaro.
Il quinto senso è lontano dall’amore.
Il sesto senso è non di te.
L’ultimo senso è tutti quanti,
settimo senso inespiabile,
indurisce
la parola in parola, il muro in
muro.”