حالا به عشق روی او روزی به پایان می برم..



و قل رب اغفر و ارحم و انت خیر الرحمین ..
ولی من هنوز آخرین لحظه ی این آیه ها را به یاد دارم..
و آنقدر همین چند کلمه شیرین است
که می توانم مدت ها به آن دل خوش باشم..

نمی دانم که چقدر زود باورم..
اما حتی اگر خیال هم باشد
تمام این کلمات ..
من به عشق شعرهای نگفته ام
هنوز نفس می کشم.
و اسم تو را
- تا هستم-
تکرار می کنم.

« شاید دلم
- این دعای قدیمی-
در آستانه ی نام تو
مستجاب شود »

روی تو ببرد از دل ما هر غم رویی ..



می دانی..تو راز دار نیستی
همین است که راز ها از تو می گریزند
کلمات لب های تو را بهتر می فهمند
تا قلب ات را..
و این رازها را آزار می دهد.

به سکوت ایمان بیاور
و به کودکی که در گهواره
تنها می خندید
و بعدها پیغمبری شد
که معجزه اش لبخند بود
..

یادت هست که سعدی می گفت:
تو صبر از من توانی کرد و من صبر از تو نتوانم
؟

دیدی حالا..
تو از من صبر کردی
و مرا به دست بغض های سر به زیر
سپردی
و من از تو صبر نکردم
و هر بار که بغض ها راهم را می بست
به اسم تو پناه می بردم.
و هر چند
خیلی وقت است که
لبخند تو را در چهره ی هیچ کس ندیده ام
هنوز به اسم تو که می رسد
چشمانم با اشک هایی رو به رو می شود
که هنوز تازه اند..
با وجود تمام این چروک ها
که زندگی را به حسرت تبدیل می کند
و برای عشق خسارت به بار می آورد..

هر چند می ترسم از خودم
اما به تو امیدوارم..
و به سابقه ی مهربانی ات
و مهربانی های بی سابقه ات
..

در کوی تو معروفم و از روی تو محروم .. .


پ.ن : هیچ کس از بغض درون دلم خبر ندارد
و تنها تو حرارت این آتش را میدانی..
که خود خالق اش بوده ای..

اللهم غیّر سوء حالنا بحسن حالک ..

به تو حاصلی ندارد غم روزگار گفتن ..



پ.ن : الذین آتیناهم الکتاب یتلونه حق تلاوته اولئک یومنون به..
سوره ی مبارکه بقره- آیه ی ۱۲۱

یعنی کسانی که کتاب آسمانی شان رو آنطور که شایسته ی آن است
مطالعه می کنند ، آنها هستند که به عنوان مومنین به آن کتاب محسوب می شوند.
یعنی اینکه من بگویم به قرآن کریم معتقدم
ولی زیاد خبر نداشته باشم درون آن چه می گذرد..فاجعه است..
و من حق ندارم خودم را مومن به قرآنی بدانم
که نمی خوانمش ..!
خلاصه انگار خداوند تبارک و تعالی همانطور که به بنی اسرائیل دستور داده بود که :
خذوا ما آتیناکم بقوه..و اذکروا ما فیه لعلکم تتقون

به مسلمانان هم امر میکند که قرآن را جدی بگیرند..
لعلکم تتقون..

پ.ن : امام خمینی (قدس الله نفسه الزکیه) در مورد امام باقر -روحی له الفداء-
تعبیر عجیبی در وصیت نامه ی سیاسی و الهی خود دارند که :

« ما مفتخریم که باقرالعلوم بالاترین شخصیت تاریخ است
و کسی جز خدای تعالی و رسول -صلی الله علیه و آله- و ائمه معصومین
(علیهم السلام) مقام او را درک نکرده و نتوانند درک کرد..از ما ست..»

------

پ.ن : زنهار از این امید درازت که در دل است
هیهات از این خیال محالت که در سر است..

.
.
.

مکن جانا دل ما را نگه دار

که آسان است بر تو بردن دل ..