مرو ای دوست
مرو ای دوست
مرو از دست من ای یار ..
که منم زنده به بوی تو
به گل روی تو
اللهم لا تجعلنی من الاشرار
و لا من اصحاب النار
و لا تحرمنی صحبة الاخیار...
و احینی حیاة طیبة
و توفنی وفاة طیبة
..
خدایا غضب خودت را بر من حلال نکن..
من به فضل خودت
سرباز تو ام ..
و آرزویی جز خشنودی تو ندارم..
اللهم انی اسالک حبک
و حب من یحبک ..
شاعری در مشعر
عارفی در عرفات
بر گل روی محمّد صلوات
...
میدانی کجای دعای عرفه بیشتر از همه درد دارد..
آنجا که امام می گوید :
و فی سفری فاحفظنی
و فی اهلی و مالی فاخلفنی..
تو میان جمع نشسته ای
و یکدفعه دلت می رود به وداع زینب (س)
با بدن های رها شده در صحرا ..
پیکر نازنین امامی که
از اهل خودش کسی نبود
که حتی دفنش کند..
السلام علی من دفنه اهل القری..
می شود مگر کسی نام نامی حسین را بشنود
و اشک هایش سرازیر نباشد..
اللهم ارزقنی شفاعة الحسین یوم الورود..
اللهم ارزقنی شهادة فی سبیلک..
..
.
می سوزم از اشتیاقت ..
در آتشم از فراقت ..
اللهم ربّ الارواح الفانیه
و الاجساد البالیه
اسئلک بطاعة الارواح الراجعة الی اجسادها
و بطاعة الاجساد الملتئمة بعروقها
و بکلمتک النافذة بینهم
و اخذک الحق منهم
و الخلایق بین یدیک
ینتظرون فصل قضائک
و یرجون رحمتک
و یخافون عقابک
صل علی محمّد و آل محّمد
و اجعل النور فی بصری
و الیقین فی قلبی
و ذکرک بالیل و النهار علی لسانی
و عمل صالحا
فارزقنی..