دیراست گالیا
 در گوش من فسانه دلدادگی مخوان
 دیگر ز من ترانه شوریدگی مخواه
دیر است گالیا!
به ره افتاد کاروان
عشق من و تو ؟ آه
این هم حکایتی است ...

Quando sono solo

یادش به خیر باد، ساقی مسکین نواز من!

درویش!
مکن ناله ز شمشیر احبا

کاین طایفه از کُشته ستانند غرامت
حاشا!
که من از جور و جفای تو بنالم
بیداد لطیفان همه لطف است و کرامت..

پ.ن :
اندر احوالات کابینت همین بس که
اخبار نیمروزی هم خبر کشف وسیله ی گنج یابی
را زودتر از اسامی وزرا اعلام میکند..

عرصه ی شطرنج رندان را مجال شاه نیست..

«هر منزل این راه بیابان هلاک است

هر چشمه سرابیست که در سینه خاک است

در سایه ی هر سنگ اگر گل به زمین است

نقش تن ماری ست که در خواب کمین است

در هر قدمت خار، هر شاخه سرِ دار

در هر نفس آزار، هر ثانیه صد بار»
                     هر ثانیه صد بار
                                .
                                .
                                .