بدون هومن..
روزها سخت میگذرد..
حالا قدرش را بیشتر می فهمم..هم فکری هایش را..دلسوزی هایش را..
واقعا این روزها برایم سنگین است..
...
این ترم در دوریش چندان تنها و غریب بودم که دانشکده برایم مزه ی تلخ
دروغ های اطرافم را پیدا کرد...دروغ هایی وقیح.
..
شاید دوریست که مفهوم دوستی را مشق میکند..
و من انشای دوری را..
و هومن دوستی را..

من نگویم که به درد دل من گوش کنید..
بهتر آنست که این قصه فراموش کنید
عاشقان را بگذارید بنالند همه..
«مصلحت نیست که این زمزمه خاموش کنید»

امشب یکسر شوق و شورم..