درباره من
انی مهاجر الی الله
ادامه...
جدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- اسفند 1390 2
- بهمن 1390 5
- دی 1390 7
- آذر 1390 3
- آبان 1390 7
- مهر 1390 5
- شهریور 1390 2
- مرداد 1390 4
- تیر 1390 2
- خرداد 1390 3
- اردیبهشت 1390 5
- فروردین 1390 5
- اسفند 1389 5
- بهمن 1389 5
- دی 1389 7
- آذر 1389 5
- آبان 1389 9
- مهر 1389 6
- شهریور 1389 8
- مرداد 1389 10
- تیر 1389 7
- خرداد 1389 5
- اردیبهشت 1389 11
- فروردین 1389 12
- اسفند 1388 14
- بهمن 1388 12
- دی 1388 13
- آذر 1388 10
- آبان 1388 18
- مهر 1388 18
- شهریور 1388 15
- مرداد 1388 14
- تیر 1388 17
- خرداد 1388 17
- اردیبهشت 1388 24
- فروردین 1388 20
- اسفند 1387 29
- بهمن 1387 26
- دی 1387 26
- آذر 1387 26
- آبان 1387 19
- مهر 1387 17
- شهریور 1387 14
- مرداد 1387 30
- تیر 1387 33
- خرداد 1387 35
- اردیبهشت 1387 19
- فروردین 1387 23
- اسفند 1386 17
- بهمن 1386 18
- دی 1386 10
- آذر 1386 11
- آبان 1386 19
- مهر 1386 17
- شهریور 1386 16
- مرداد 1386 14
- تیر 1386 20
- خرداد 1386 22
- اردیبهشت 1386 28
- فروردین 1386 16
- اسفند 1385 15
- بهمن 1385 20
- دی 1385 24
- آذر 1385 24
- آبان 1385 22
- مهر 1385 26
- شهریور 1385 13
- تیر 1385 16
- خرداد 1385 25
- اردیبهشت 1385 30
- فروردین 1385 27
- اسفند 1384 21
- بهمن 1384 27
- دی 1384 37
- آذر 1384 23
- آبان 1384 29
- مهر 1384 32
- شهریور 1384 27
- مرداد 1384 30
- تیر 1384 5
- خرداد 1384 12
- اردیبهشت 1384 51
- فروردین 1384 42
- اسفند 1383 41
- بهمن 1383 45
- دی 1383 58
- آذر 1383 54
- آبان 1383 20
آمار : 572333 بازدید
Powered by Blogsky
MB
پنج‌شنبه 27 تیر‌ماه سال 1387 ساعت 03:28 ق.ظ
شب ها بیدار می ماند که
با چشمانش ستاره شکار کند
و شکم آرزوهایش
از خیال سیر کند...
از دنیا الف کشیده ی آخرش را
خوب فهمیده بود اما چه سود
که نفس نداشت برای کشیدن..
دلخوشی هایش مثل لباس عروس
یک بار مصرف بود و
باید نگه می داشتشان برای یک عمر زندگی.
چمن های خیس و هوای مرطوب و
صدای کفش هایش ..
نمی دانست که اوست که راه می رود
یا زندگی است که ...
سلام!
خوب هستید؟
با یه شعر از امام خمینی(ره) آپم!
چشم بیمار!
...
و به صداقت باران!
یکشنبه 1 آبان ماه سال 1384
---------------------
"به جز حضور تو
هیچ چیز این جهان بیکرانه را
جدی نگرفته ام
حتی عشق را."
آن نامه را یادت می آید...همان که بوی صمیمیت
همین ردای کهنه ی مهر ،تمام سطرهایش را قلم گرفته بود!
همان که همیشه صدایت میزد...
همان که انعکاس صدایش در محراب سرخ به جز
برای تو!
هیچ وقت اشک نریخت...
آن زخم که در نهایت غربت شکفته شد، نمی خواهم بگویم:
اینک میان این همه همراه گمشده است..
آن نامه را یادت می آید؟
همان که به محبت خودت سوگند خورد
که کمترین این راه منم...
و خود میدانم که دور از عدالت است که روزی نوبت من برسد!
آن شب این شیعه ی گمنام و غریبت
آن نامه ی نانوشته را به دل سپرد تا به انتظار روزهای
بی عدالت مهرت بنشیند!
به انتظار قاصدک های راز و نیاز که :
" مکتوب شوق هرگز
بی نامه بر نباشد
ما و ز خویش رفتن..
قاصد اگر نباشد! "
نوشته شده توسطMB در ساعت 3:52 PM
میشه مثل اون روزها و از اون روزها با همون مخاطب، بنویسید؟ ! دلمون تنگ شده !
چه دختر کوچولوی نازی!:)
آخی آستیناشو نگاه ! دستای کوچولوش پیدانیست!
چقدر هم مصمم داره می ره حتما یه چیزی دیده!