درباره من
جدیدترین یادداشت‌ها
همهبایگانی
- اسفند 1390 2
- بهمن 1390 5
- دی 1390 7
- آذر 1390 3
- آبان 1390 7
- مهر 1390 5
- شهریور 1390 2
- مرداد 1390 4
- تیر 1390 2
- خرداد 1390 3
- اردیبهشت 1390 5
- فروردین 1390 5
- اسفند 1389 5
- بهمن 1389 5
- دی 1389 7
- آذر 1389 5
- آبان 1389 9
- مهر 1389 6
- شهریور 1389 8
- مرداد 1389 10
- تیر 1389 7
- خرداد 1389 5
- اردیبهشت 1389 11
- فروردین 1389 12
- اسفند 1388 14
- بهمن 1388 12
- دی 1388 13
- آذر 1388 10
- آبان 1388 18
- مهر 1388 18
- شهریور 1388 15
- مرداد 1388 14
- تیر 1388 17
- خرداد 1388 17
- اردیبهشت 1388 24
- فروردین 1388 20
- اسفند 1387 29
- بهمن 1387 26
- دی 1387 26
- آذر 1387 26
- آبان 1387 19
- مهر 1387 17
- شهریور 1387 14
- مرداد 1387 30
- تیر 1387 33
- خرداد 1387 35
- اردیبهشت 1387 19
- فروردین 1387 23
- اسفند 1386 17
- بهمن 1386 18
- دی 1386 10
- آذر 1386 11
- آبان 1386 19
- مهر 1386 17
- شهریور 1386 16
- مرداد 1386 14
- تیر 1386 20
- خرداد 1386 22
- اردیبهشت 1386 28
- فروردین 1386 16
- اسفند 1385 15
- بهمن 1385 20
- دی 1385 24
- آذر 1385 24
- آبان 1385 22
- مهر 1385 26
- شهریور 1385 13
- تیر 1385 16
- خرداد 1385 25
- اردیبهشت 1385 30
- فروردین 1385 27
- اسفند 1384 21
- بهمن 1384 27
- دی 1384 37
- آذر 1384 23
- آبان 1384 29
- مهر 1384 32
- شهریور 1384 27
- مرداد 1384 30
- تیر 1384 5
- خرداد 1384 12
- اردیبهشت 1384 51
- فروردین 1384 42
- اسفند 1383 41
- بهمن 1383 45
- دی 1383 58
- آذر 1383 54
- آبان 1383 20
در ملکوت سکوت(۲)
«خورشید از فراز سرم
به شکلی کنایی می تافت
چند قرن آن طرف تر
درست رو به روی حسرت های من
زنی پشت به آینه
چون تیغی برهنه نشسته بود
و گیسوی سپری شده اش را
در باد
می بافت!»
پ.ن : دلم نمی خواهد چیزی بنویسم که دل خوشی های
موروثی و باستانی ! را در ابتدای این « چروک سوم» بر پیشانی
سال جدید خدشه دار کنم!
خوشحال باشید!
ولی بد نیست یکی هم بداند که اینجا
« درست رو به روی شادمانی های شما ...»
یکی زندگی را مثل لخته های خون
به مانند اجاره بهای ماهانه
-درست سر وقت-
بالا می آورد!
پ.ن : بارش یکریز باران بود و صدای همهمه و غوغا ...
دلم پیش تو بود که حالا مرا بین این همه
آیه های تردید به وحشت انداخته ای!
دلم همیشه پیش تو بوده حتی گاهی که حواسم پرت می شد!
اما تو همیشه بودی و
ساده دلی هایم را تماشا می کردی...
با این همه مهربانی ...
بر فرض که خودم خواستم!
اما تو چرا من را تنها گذاشتی؟!
مگر قرار نبود در عاشقی سمج باشیم و جسور!؟!
مگر قرار نبود مقابل تهمت و رسوایی به آیه های بوسه استناد کنیم که
هنوز منتظریم تا بیایی...
من دلم خسته است...
من منتظر رویای مادرانه ام!
می دانم قد من از دیوار بلند کرامتش خیلی کوتاه تر است!
اما عاشقی این حرف ها را نمی فهمد
دستم را به گریه هایم می گیرم و
دست به دست تو بالا می آیم!
تا به چشمه ی چشم های مادرانه ات برسم...
مرا بپذیر که سخت دوستت می دارم!