گوشه ی غم انگیز *دلم را وسعت می بخشد!
من یکی مردودِ امتحان ِ دشوار ِ ابر ِ دل گرفته و
سوادِ آسمان ِ بی ستاره ام ...
اگر بی خوابِ صدای همین چکاوکِ تازه رسته در گلویم هستی،
ساده بگویم:
--یک اتفاق ساده و مهربان بود
و تمام شد!
برای همیشه!--
* غم انگیز، گوشه ایست در آواز دشتی
در دستگاه شور
آخه چرا؟ حیف نبود؟!
تمام شد؟!
من بره ای ترسیده از گرگهای مخوف روزگارم. شما؟
من همان نامه ی افتاده به خاک
از کف خویشتنم!