دیدار دلفروز تو
عمر دوباره بود
اینک شب جدایی و مرگ دوباره ای...
در بحر ما هر آینه جز بیم غرق نیست
آن به که از این میانه بگیری کناره ای
ای ابر غم!
ببار و دل از گریه باز کن!
ماییم و سرگذشت شب بی ستاره ای...
پ.ن ۱ :
John clare نویسنده ای گمنام ولی بی نهایت
زیرک و نکته بین است ...می گوید:
If life had a second edition
... how I would correct the proofs
پ.ن۲:
ای همت بلند!
زدی بر زمین مرا..!
ممد نبودی ببینی..
چرا جواب ندادین.من جدی پرسیدم! می خواستم نظر شما را در مورد ترکیب کابینه و همچنین سکوت اصلاح طلبان بدانم.
در مورد خود کابینه بحث اندکی جنبه ی تحدی دارد که بی حضور این یاران گنابادی و جهادگر ما نمی چسبد!
به شنبه موکولش میکنم.
اما در مورد سکوت اصلاح طلبان:
دوستی می گفت این سکوت نشانه ی رضایت نیست بلکه آنان با این سکوت اجازه نمی دهند شانس اندکشان برای حضور در رده های میانی به صفر برسد.
اما من می گویم این سکوت نه نشانه ی رضایت بلکه نشانه ی شادمانی است حکایت آن کافری که پرسان پرسان به سراغ مؤذنی آمده بود بدصدا و آزار رسان که او را سپاس گوید. حکایت را که پرسیدند گفت که دختر لطیف دارد که آرزوی اسلام می‌کرده اما تا بانگ نکره‌ی این مؤذن را شنیده، دلش از ایمان سرد شده است!
بر روی ما نگاه خدا خنده میزند/هرچند ره به ساحل لطفش نبرده ایم/ اما چو زاهدان گنه کار خرقه پوش/ پنهان ز روی خدا می نخورده ایم... آقا ممد حسش نبود ادمه مطالب رو بیام.. اما فعلا ارادت ما را داشته باش تا بعد
به آشفته در Trip:
این شعر فروغ فرخزاد هم از آنهاییست که گاهی مضمون نو جای فکر عمیق را گرفته..در ضمن فکر کنم سابق اینطوری بود:
زیرا چو زاهدان سیه کار خرقه پوش
پنهان ز دیدگاه خدا می نخورده ایم!
ممد چیه؟
محمد!!
ارادت را ما شروع کردیم :دی
واژه ای نو بیاورید!