*از دید من،آدمها دو دسته اند:
آنها که سیر میشوند تا پیر شوند
و
آنها که پـیر میشوند تا سیر شوند...


*از این مترسک های ساختگی و مسخره ی غرفه های رنگین
متنفرم!

*پدیده های انتقال در محیط های متخلخل،
افول ستاره ی استاد!
مرا به نظریه ی کهنه ی خود باز می گرداند که
تعداد آدمهایی که ظرفیت محبت و دوستی و کمک را دارند
به اندازه ی اخلاص آدمها پایین است.

دریا سکوت کرده و من بغض کرده‌ام
بغض برادرانه‌ای از قهر خواهرش

                                                                                 

شب عاشقان بیدل ...

انگشت هایم خسته از نگارش شوریده های متورم،
خیالهای خوشم
هر روز از اتوبوس شرکت جا می ماند!

عجب از عقل کسانی که مرا پند دهند...

شباهت زندگی به یک داستان بی انتها
از قضا
بر حسب اتفاق!
نویسنده در لابه لای نامه های اداری گم می شود!
قهرمان داستان به ناچار  حوصله اش  سر می رود!