الهم احکم بیننا و بین قومنا
فانهم غرو نا و خذلونا و اقتلونا...
-------------------
صدای گوش خراش نوادگان سقیفه ..
علی را وادار میکند که فریاد بر آورد...
«تو مرا کفایت می کنی ای دندان پیش افتــاده!؟»

و آنجا که می گوید:
به خدا قسم با هم نشینی با چنین آدمهــای خردی مرا خوار کردند...

نظرات 6 + ارسال نظر
دوست دوشنبه 21 دی‌ماه سال 1383 ساعت 12:30 ق.ظ

اوعلی بود!

محمد بازارگان دوشنبه 21 دی‌ماه سال 1383 ساعت 12:33 ق.ظ

قضیه نسبت است!

دوست دوشنبه 21 دی‌ماه سال 1383 ساعت 01:04 ق.ظ

اما منظور ازاین پست بدون مقدمه حذف شده آن بی معنی است!!!
درضمن نسبت نیزمعنایی ندارد
مگرافرادمدنظرت همچون دشمنان علی اند و یا نویسنده همچو علی!!
درکسراین نسبت هم صورت بسی کوچک تراست وهم مخرج بسی بزرگتر!
پس این نسبت هیچ معنایی ندارد.

محمد بازارگان دوشنبه 21 دی‌ماه سال 1383 ساعت 09:33 ق.ظ

نسبت نویسنده به علی نسبت شیعه ی گمنام و غریبی است که نجوای امامش درمان دردهایی است که هرگز پایانی نخواهد یافت.چنان که این عشق هم..
نسبت خیلی ها به علی نسبت گریــه های پنهان علی و بیان درد دل با چاههای تنگ اطراف نخلستان های مدینه است..

نسبت نویسنده شاید بسی کوچک باشد که حتی نتوان آن را در شمار آورد--که این چنین است--
اما نسبت افراد تا حد زیادی مشابه است...
زیاد هم این کسر بی معنی نیست..
-----------------------
مقدمه به این دلـیل حذف شده است که مبادا حتی اشاره به شخص خاصی باشد نه اینکه از بیان حقیقت ترسی دارم.نه
بلکه نمی خواهم درگیری با آدمهای خرد مرا خوار کند!

سجاد سه‌شنبه 22 دی‌ماه سال 1383 ساعت 09:32 ق.ظ

من شک دارم این دو خط حدیث اول مال امام علی باشه؟
فکر کنم مربوط به یکی دیگر از معصومین ع است

محمد بازارگان سه‌شنبه 22 دی‌ماه سال 1383 ساعت 11:10 ق.ظ

این از مکتوبات امام حسین (ع) است که نوعی نفرین بر قوم خود است..

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد