دیشب «درنگ» از آندره ژید را می خواندم...
همان که می گوید:
...از در تنگ داخل شوید زیرا تنها آن راهی به سعادت میبرد.....
هر چه بیشتر می خوانم لذت تلخی فنجان قهوه بیشتر اثر میکند...
«آلیسا»...
خاطره ی آشفته ی گناه..
و گرمای بی دغدغه ی مرگ...
و
...
حسرت روزگاری را میبرم که چندان کودکانه به اطراف مینگریستم که اکنون تو ! .. جای خالی خیالی را حس میکنم که میدانم این روزها گاهی به سراغ تو هم می آید ..
وبلاگ خوبی دارید .. از جملات زیبایی هم بهره میبرید .. تازه کارم .. یک وبلاگ نویس با تجربه میتواند وبلاگم را رونق ببخشد ...
هه رو هه رو