آخرین جمله نوشتم :
تنها خداست که دوستانش را تنها نمی گذارد!
-------------------------------------------------------
-------------------------------------------
---------------------------------
----------------------
-----------
-----
گلادیاتور پیر از کودکی اهل تظاهر بود!
همیشه شکست ناپذیر و شاد ، خنده بر لب و مصمم!
میدانی؟
همیشه غم ها را با خودش تقسیم می کرد
بخشی را که نمی توانست تحمل کند ،
می گذاشت ، در دل شب
تنها به تو بگوید!
و بخشی که تحملشان ممکن بود ،
به مرور زمان،
سرباز جوان روزهای گذشته را به همین گلادیاتور پیر تبدیل کرد!
از این روست که تو فکر می کنی
هیچ غصه ای حریفش نمی شود!
گلادیاتور همین است دیگر!
احساسات ندارد!
حالا نوبت تقسیم محبت بود!
غنیمت هر جنگ!
گلادیاتور اهل عدالت نبود!
سربازی را که آیینه ی جوانی خودش بود بیشتر
می نواخت!...اما کسی جرات نداشت اعتراض کند!
آخر میدانی؟
بیشتر اوقات چیزی برای خودش نمی ماند!
همیشه هم برای تصمیم هایش دلیل داشت
می گفت: غنایم مال آنهایی است که ضربه ی شمشیرشان
هنوز اثر دارد!
کسی از یک گلادیاتور پیر جز فداکاری انتظاری ندارد!
شب ها می نشست ،
تمام خواب های سربازانش را مرور می کرد
تا از این طریق یاد جوانی های خویش کند!
و گاهی تاسف می خورد
که هیچ خواب هیچکدامشان حتی ،
شبیه جوانی اش نیست!
گل پرپر ، کجا گیرم سراغت ؟
صدای گریه می آید ز باغت
صدای گریه می آید شب و روز
که می سوزد دل بلبل ز داغت ....
من شاعرم و روز و شبم فرق ندارد
آرام چه می جویی از این زاده ی اضداد ؟
می خواهم از این پس همه از عشق بگویم
یک عمر عبث داد زدم بر سر بیداد
مگذار که دندا نزده ی غم شود ، ای دوست
این سیب که ناچیده به دامان تو افتاد!
پ.ن : می گفت : تو احساسات نداری!
سنگی! بلکه سخت تر!
اما
نمی دانست ماجرای نزاع ایام را!
و تکلیف سنگین این گلادیاتور پیر و جسور را!
پ.ن : آخرین امتحان دوره ی لیسانس ،
به پایان آمد این دفتر ، حکایت همچنان باقی!
هیچ آرزویی نمانده است..جز رضایت دوست، و باز هم :
الهی رضا برضائک و تسلیما لقضائک
لا معبودی سواک
انت خیر من المربوبین!
من حسرت پرواز ندارم به دل آری
در من قفسی هست که می خواهدم آزاد !
دلم تنگ دیدار دوباره است..به همین زودی!
کاش می شد با آنها
همسفر خانه اش باشم!
و باز هم او بود که
تپش تب زده ی نبض مرا می فهمید!
مثل خورشید که خود را به دل من بخشید!
پ . ن : مرا از یاد برد آخر
ولی من
بجز او عالمی را بردم از یاد!
پ.ن: اذا مسه الشر جزوعا و اذا مسه الخیر منوعا...